Info

avatar Ten blog rowerowy prowadzi azbest87 z miasteczka Będziemyśl. Mam przejechane 102730.07 kilometrów w tym 8000.50 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią 22.65 km/h i się wcale nie chwalę.
Suma podjazdów to 707743 metrów.
Więcej o mnie.

baton rowerowy bikestats.pl

Wykres roczny

Wykres roczny blog rowerowy azbest87.bikestats.pl

Archiwum bloga

Wpisy archiwalne w kategorii

Przewyższenia>1000m

Dystans całkowity:18498.50 km (w terenie 1314.00 km; 7.10%)
Czas w ruchu:874:23
Średnia prędkość:21.16 km/h
Maksymalna prędkość:89.27 km/h
Suma podjazdów:236950 m
Maks. tętno maksymalne:184 (98 %)
Maks. tętno średnie:156 (83 %)
Suma kalorii:315934 kcal
Liczba aktywności:168
Średnio na aktywność:110.11 km i 5h 12m
Więcej statystyk
  • DST 77.30km
  • Czas 03:04
  • VAVG 25.21km/h
  • VMAX 69.10km/h
  • Temperatura 23.0°C
  • Kalorie 2000kcal
  • Podjazdy 1200m
  • Sprzęt FORT
  • Aktywność Jazda na rowerze

Pogórze Dynowskie

Niedziela, 10 września 2017 · dodano: 10.09.2017 | Komentarze 0

Wczoraj nie dało rady pójść na rower, ale przynajmniej obejrzałem piękne pożegnanie z zawodową karierą Alberto Contadora. Zwycięsko na tak ciężkiej górze jak Angliru to idealne zakończenie. Będzie go brakować w peletonie, bo nie ma drugiego takiego zawodnika, który bez zbędnych kalkulacji atakowałby, gdy widzi cień szansy. Nikt tak nie rozkręcał wyścigów jak Contador!
Dzisiaj czas już się znalazł, więc postanowiłem pojeździć trochę po górkach. Początek ciężki, bo pod bardzo mocny wiatr. Do tego na rozgrzewkę podjeżdżam od Babicy na Maternówkę- na tej stromiźnie od razy przypomniałem sobie wczorajszy etap na Vuelcie;) Zjazd pod wiatr, tak jak i dojazd do Niebylca. Przez Konieczkową jadę do Domaradza i na tamtejsze serpentyny. Widoki na górze jak zwykle przyjemne. Parę hopek mniejszych lub wiekszych i docieram przez Barycz do Ujazdów. Tam uderzam na zjazd i w końcu zaczyna wiać trochę w plecy. Dojeżdżam do Błażowej i robię przerwę na uzupełnienie bidonu i zjedzenie banana. Teraz już obieram powoli kierunek na dom. Najpierw podjazd do Hermanowej przez Czerwonki, następnie na Przylasek i na górkę w Lubeni. Przejeżdżam szczytem do Splendoru i zjazd w dół. Końcówka już standardowo przez Zarzecze i Lutoryż.
To była przyjemna niedzielna przejażdżka :)





  • DST 115.90km
  • Czas 04:26
  • VAVG 26.14km/h
  • VMAX 64.40km/h
  • Temperatura 28.0°C
  • Kalorie 2700kcal
  • Podjazdy 1330m
  • Sprzęt FORT
  • Aktywność Jazda na rowerze

Po gminę - Brzostek

Niedziela, 23 lipca 2017 · dodano: 23.07.2017 | Komentarze 0

W planach na dzisiaj miałem jakąś setkę, ale nie bardzo wiedziałem gdzie uderzyć. Ostatecznie padło na nową zdobycz gminną - miejscowość Brzostek. Autem już nie raz tamtędy jechałem, ale rowerem jakoś nie było okazji. 
Start przed 10 i na początek dobrze znanymi drogami w stronę Woli Zgłobieńskiej. Później mała hopka w Będzienicy i spory podjazd w Bystrzycy. Po tej górce zaczęło mi się jechać trochę gorzej, ale jakoś dojechałem do Wielopola. Zaczyna się robić co raz cieplej co w połączeniu z dużą wilgotnością mocno męczy. Nie mówiąc o litrach wylewanego potu na każdej górce. Im bliżej do Brzostka tym gorsze drogi i tym gorzej mi się jedzie. Przeczucia co do powrotu nie napawają optymistycznie.
W Brzostku robię sobie chwilę przerwy na banana. Zaczynam powrót. Na początek zwaloną drogą która cały czas idzie lekko pod górkę, aż do stromej końcówki. Zdezelowana droga bardziej wkurza niż męczy,ale tak czy siak dalej jedzie mi się kiepsko. Na szczęście teraz czeka mnie dłuższy zjazd, więc trochę odpoczywam. Pod koniec zjazd zauważam biker idącego z buta. Dyntka na tylnym kole. Zatrzymuję się żeby coś pomóc. Nie miał zapasu więc daję mu swój i użyczam pompki. Pan Robert jedzie ze mną pod bunkier w Stępinie do swoich znajomych i zaprasza nawet na herbatkę, ale niestety z racji braku czasu nie mogłem skorzystać. Mam nadzieję że do Wielopola dojechał już bez problemów. Mi za to o dziwo zaczyna się jechać lepiej mimo że już 70 km w nogach które w większości dość męczyłem. Tempo wyraźnie wzrasta, ale za to picie się skończyłem. Szybki postój w sklepie i picie z lodówki - mniam:) Kolejny banan, zapas picia i w drogę. Dalej jedzie się przyzwoicie, więc już bez zbędnych przerw śmigam do Boguchwały. Jedynym problemem było to że przez ostatnie 15 km coś zaczęło mnie kuć w lewym kolanie. Mam nadzieję że to tylko chwilowe przeciążenie i przejdzie.
To już jubileuszowa- 300 gmina:)





  • DST 56.40km
  • Czas 02:15
  • VAVG 25.07km/h
  • VMAX 74.20km/h
  • Temperatura 22.0°C
  • Kalorie 1620kcal
  • Podjazdy 1050m
  • Sprzęt FORT
  • Aktywność Jazda na rowerze

4 górki

Niedziela, 16 lipca 2017 · dodano: 16.07.2017 | Komentarze 0

Cały tydzień bez jazdy, bo jakoś nie było kiedy. Dzisiaj przynajmniej dwie godzinki udało się wygospodarować. Miałem ochotę coś tam po górkach pojeździć. Jak wyjechałem przed 12 to wydawało się lekko chłodno, ale zaraz słońce wyszło zza chmur i było całkiem przyjemnie. Na początek trochę po płaskim na rozgrzewkę i Sołonka. Standardowo na stromiźnie trochę wycięło nogi, ale nawet jakoś zmęczyłem i to poprawiając swój PR. Na górze dogania mnie jakiś gość na karbonie, więc jadę za nim do zjazdu z myślą że pewnie tam mi odjedzie, ale gość się trochę wlekł na tym zjeździe, a nie chciałem go wyprzedzać, więc jechałem co chwilę hamując.. Czas do poprawki! Na dole kawałek główną do Niebylca i uderzam na podjazd na Żarnową, którym już dawno nie jechałem. Całość raczej na spokojnie za to na zjeździe sruuu w dół.. Dobrą prędkość można tam rozwinąć:) Na dole tylko nawijka i z powrotem na górę inną drogą, a później kawałek szczytem na północ. Kawałek przed głównym zjazdem dostrzegam nadciągającą chmurę, która mnie szybko atakuje. Na szczęście akurat dojechałem do wiaty, więc na kilka minut się schowałem. Deszcz jak szybko nadciągnął tak szybko zniknął, więc zaraz mogłem jechać dalej. Zresztą i tak okazało się że w lesie nie było po nim śladu, a dalej nie padało.. W Czudcu małe tankowanie, bo w bidonie pusto i na koniec jeszcze podjazd w stronę Niechobrza i sprint do Boguchwały.





  • DST 71.60km
  • Czas 02:47
  • VAVG 25.72km/h
  • VMAX 72.40km/h
  • Temperatura 23.0°C
  • Kalorie 1900kcal
  • Podjazdy 1050m
  • Sprzęt FORT
  • Aktywność Jazda na rowerze

Strzyżów

Sobota, 8 lipca 2017 · dodano: 08.07.2017 | Komentarze 0

Takie tam plątanie na szosie po okolicznych górkach. Na początek przez Mogielnicę do Niechobrza i podjazd w stronę Czudca. Nogi jakieś ciężkie więc nie chciało mi się cisnąć tym bardziej, że od początku jadę pod mocny wiatr w twarz. Na zjeździe do Czudca nie daje się wyprzedzić autu i jeszcze mu odjeżdżam na zakrętach;) Później atakuje kolejny podjazd na Przedmieściu Czudeckim i szczytami przejeżdżam aż do zjazdu do Strzyżowa. Dalej wiatr w twarz więc chwilami nawet ciężko się bardziej rozbujać. W Strzyżowie jadę drogą koło tunelu i uderzam przez miasto na drugą stronę. Postanowiłem pojechać na drogę przez Grodzisko i Zawadkę, którymi nie jechałem już ładnych parę lat. Skończyło mi się tam picie, zaczynam się robić głodny, a tu dalej pod wiatr i zaczyna się podjazd. Mimo to zaczyna się jechać trochę lepiej, ale szukam sklepu. Tak docieram na szczyt i zjeżdżam do Pstrągowej, gdzie w końcu znajduję otwarty sklep - trzy wcześniejsze były zamknięte. Kupuję picie i wcinam dwa banany. Nareszcie też zaczyna wiać w plecy, więc leci się trochę łatwiej, ale tylko do Czudca. Tam odbijam na podjazd którym wcześniej zjeżdżałem i trochę go męczę.. Za to zjazd przez Mogielnicę gdzie uciekałem przed goniącym mnie autem poszedł ekspresowo- niewiele zabrakło do KOM-a;)
No i 3000 nabite w tym roku:)





  • DST 122.00km
  • Czas 05:13
  • VAVG 23.39km/h
  • VMAX 60.50km/h
  • Temperatura 26.0°C
  • Kalorie 4490kcal
  • Podjazdy 1200m
  • Sprzęt Kiubek
  • Aktywność Jazda na rowerze

Bieszczady Ukraińskie- dzień 4- Cisna - Boguchwała

Środa, 21 czerwca 2017 · dodano: 29.06.2017 | Komentarze 1

Ostatni dzień wyjazd jest bez szczególnej historii. To już czysty dojazd do domu z Cisnej. Na początek trzeba było zaliczyć jeszcze jedną przełęcz, a później droga prowadziła lekko w dół więc pocisnęliśmy dość mocno. W ten oto sposób z przełęczy do Leska zrobiliśmy średnią koło 30 :O Później chwila przerwy koło Sanu i przejazd interwałowymi góreczkami do Sanoka. Przerwa w Macu na kalorie i Funfell zaczął narzucać dość mocne tempo chociaż wiało nam w twarz. Trochę wychodziłem na zmiany, ale nie chciało mi się aż tak cisnąć, więc też sporo siedziałem na kole. W ten sposób byłem w domu już o 17. Nawet zdjęć prawie nie robiłem- raptem kilka pstryknięć, bo to droga którą już nie raz jechałem i jest mi dobrze znana.
Tak oto kończy się nasza ukraińska przygoda:)



Miejscówka na campingu w Cisnej
Miejscówka na campingu w Cisnej © azbest87

San między Leskiem a Zagórzem
San między Leskiem a Zagórzem © azbest87

Tym razem Lesko żegna a w tle Bieszczady
Tym razem Lesko żegna a w tle Bieszczady © azbest87




  • DST 114.40km
  • Teren 30.00km
  • Czas 05:55
  • VAVG 19.34km/h
  • VMAX 59.40km/h
  • Temperatura 30.0°C
  • Kalorie 3660kcal
  • Podjazdy 1400m
  • Sprzęt Kiubek
  • Aktywność Jazda na rowerze

Bieszczady Ukraińskie- dzień 3- Połonina Równa - Cisna

Wtorek, 20 czerwca 2017 · dodano: 29.06.2017 | Komentarze 5

Dzień 3 zaczął się wysoko. Co ciekawe noc na połoninie Równej była dość ciepła. Rano w końcu można było popodziwiać widoki jakie się stamtąd rozciągają, bo dzień wcześniej trochę późno wjechaliśmy. Namioty rozłożone tuż obok ruin radzieckiej bazy w zagłębieniu terenu, więc z samych namiotów też super widoków nie było. A było co oglądać! W każdą stronę gdzie się nie spojrzy rozciągają się pasma górskie. Co prawda sam szczyt połoniny jest dość płaski i rozległy (stąd nazwa Równa) i żeby zobaczyć co jest z drugiej strony trzeba kawałek przejść. Z racji podziwiania widoków z zebraniem zeszło nam trochę czasu, ale nigdzie się nam nie spieszyło. Poza tym zmęczenie z wczorajszej wspinaczki jeszcze dawało o sobie znać. Jedyne co nam przeszkadzało na górze to chmary much. Wystarczyło wyjść z namiotu i od razu każdego atakowały setki much. Chwilami było to nie do zniesienia. Na szczęście pomógł OFF :)
W końcu zaczynamy zjazd. I to nie byle jaki! 15 km z górki z czego większość po płytach i po kamienistej drodze. Jakbym jechał na pusto to można by poszaleć, ale z obładowanym rowerem trzeba było uważać i sporo hamować. Przez to musiałem parę razy się zatrzymać żeby czasem nie przegrzać hamulców. Ostatecznie i tak złamałem tam jedną szprychę w tylnym kole, ale nie stanowiło to problemu. 
Im niżej tym cieplej i u podnóży połoniny zaczyna nas dobrze dopiekać. Docieramy do sklepu z wczoraj i też tam robimy zakupy. Jest tak ciepło że nie chce nam się zbierać. W końcu ruszamy, ale ciężko się jedzie. Przebijamy się przez kolejne kilometry ukraińskich dróg. Nierówne drogi plus wysoka temperatura plus zmęczenie z wczoraj dają w rezultacie kiepską formę do jazdy. Przed granicą robimy ze dwie przerwy i uderzamy w końcu na Słowację. Na przejściu idzie dość sprawnie. Zatrzymuje nas na chwilę tylko jeden słowacki celnik, bo okazało się że też jeździ na rowerze:) więc chwilę z nim rozmawiamy o rowerach. Słowacja wita nas podjazdem i sporym zjazdem, aż do Stakcina. W planach mieliśmy jazdę do Komańczy lub tamte okolice, ale z racji że jazda szła nam dzisiaj bardzo opornie i nie ma szans tam dojechać przed nocą to zmieniamy plan. Chęć wykąpania się na polskiej ziemi zwyciężyła;) Odbijamy nad jezioro Starina i wzdłuż jego brzegów kierujemy się na szutrowe drogi które mają nas doprowadzić na przełęcz nad Roztokami. Jeden porządny podjazd zamiast kilku mniejszych. Już kiedyś go jechaliśmy z Funflem, więc wiedzieliśmy czego się spodziewać. Droga na początku powoli się wznosi by później po kamienistej drodze już z większym nachyleniem wspiąć się, aż na przełęcz na wysokości ponad 800m. Większość jechało mi się dość dobrze, ale jak droga weszła w las to jazda po luźnych kamieniach już mnie zmasakrowała, a od ciągłych wstrząsów rozbolały mnie plecy. Na szczęście stąd czeka nas już praktycznie tylko zjazd do Cisnej, gdzie lokujemy się na znanym nam campingu. Ciepły prysznic to było błogosławieństwo :) Szkoda tylko że nasza próba zjedzenia czegoś w jakiejś knajpie spełzła na niczym. Parę dni przed rozpoczęciem wakacji wszyscy jeszcze czekają tu na właściwy sezon, więc wieczorem wszystko pozamykane. Skończyło się tylko na zakupach w sklepie tuż przed zamknięciem. 


Miejsce noclegowe na połoninie tuż obok ruin
Miejsce noclegowe na połoninie tuż obok ruin © azbest87

Widoki na inne połoniny
Widoki na inne połoniny © azbest87

Krajobraz z połoniny Równej
Krajobraz z połoniny Równej © azbest87

I jeszcze jeden widoczek na Karpaty
I jeszcze jeden widoczek na Karpaty © azbest87

Zdobywcy Równej! :)
Zdobywcy Równej! :) © azbest87

Krzyż na szczycie
Krzyż na szczycie © azbest87

Kolejne ruiny już trochę niżej
Kolejne ruiny już trochę niżej © azbest87

Tak wyglądał podjazd/zjazd z Równej
Tak wyglądał podjazd/zjazd z Równej © azbest87

A tak wyglądał odcinek szutrowy
A tak wyglądał odcinek szutrowy © azbest87

Słowackie drogi
Słowackie drogi © azbest87

Zjazd do Stakcina
Zjazd do Stakcina © azbest87

Przez te górki w tle trzeba się teraz przebić
Przez te górki w tle trzeba się teraz przebić © azbest87

Gwiazdy nad polem namiotowym w Cisnej
Gwiazdy nad polem namiotowym w Cisnej © azbest87




  • DST 122.50km
  • Teren 35.00km
  • Czas 08:45
  • VAVG 14.00km/h
  • VMAX 53.60km/h
  • Temperatura 28.0°C
  • Kalorie 5200kcal
  • Podjazdy 2700m
  • Sprzęt Kiubek
  • Aktywność Jazda na rowerze

Bieszczady Ukraińskie- dzień 2- Sianki - Połonina Równa (1482m)

Poniedziałek, 19 czerwca 2017 · dodano: 25.06.2017 | Komentarze 2

Pobudka gdzieś po 7 i powoli się ogarniamy. Do śniadania ukraińskie piwko. Na początek zjeżdżamy jeszcze na stację kolejową w Siankach, którą widać ze szlaku po polskiej stronie. Uzupełnienie zapasów w sklepie i wspinamy się z powrotem na górę. Kilka kilometrów jazdy tą drogą co wczoraj i docieramy do przełęczy Użockiej (852m). Na przełęczy posterunek wojskowy na którym trzeba się wylegitymować, ale bez problemów. Stąd zaczyna się szlak na Pikuja, czyli według naszej terminologii najwyższy szczyt Bieszczadów. Tutaj też niestety kończy się dobry asfalt i zaczynają się dziury. Zgodnie ze wskazówkami które wczoraj przekazał nam Vasyl jedziemy kilkaset metrów i odbijamy za wiaduktem w prawo w szutrową drogę. Raptem z 300 metrów dalej znajdujemy punkt widokowy o którego istnieniu normalnie nie mielibyśmy pojęcia. Dzięki Vasyl! :) Chwila przerwy z pięknymi widokami na Bieszczady i zaliczamy zjazd serpentynami z lichym asfaltem do miejscowości Użok. Tutaj nasza droga odbija całkiem na południe i wiedzie wzdłuż podnóży całej połoniny Pikuja. Co ciekawe droga do Użoku jest oznaczana na mapach jako czerwona, czyli krajowa, a dziur tam co nie miara i krowy chodzą środkiem drogi;) Po odbiciu w lewo robi się jeszcze ciekawiej. Asfalt znika w mgnieniu oka, chociaż to droga wojewódzka i nawet był drogowskaz na skrzyżowaniu. Akurat nie spodziewałem się niczego lepszego;) Tak naprawdę dopiero dzisiaj widzimy jak wygląda prawdziwa Ukraina. Jedziemy kamienisto-błotną drogą wzdłuż typowo wiejskich zabudowań. W takich warunkach czekał nas ponad 300 metrowy podjazd, który ciągnął się kilka kilometrów. Z przełęczy kolejny świetny widok na Karpaty i niestety dość wyboisty zjazd. Normalnie po tych kamieniach to bym się puścił bez hamowania, ale z obładowanym rowerem trzeba było sporo uważać. Po przejechaniu przez pierwszą wieś powoli pojawiają się jakieś ślady asfaltu, ale szybko znikają. Im byliśmy niżej tym więcej dziurawego asfaltu pod kołami. Dopiero po jakimś czasie pojawia się standardowy ukraiński dziurawy asfalt, a niżej kawałkami nawet dość znośny do jazdy. Słońce dopieka dzisiaj dość mocno i czuję chwilami że zaczynam się smażyć. W tym roku nie jestem przyzwyczajony do takich temperatur, bo do tej pory pogoda była raczej marna. Dojeżdżamy od Pidpolozzia i odbijamy w prawo żeby przebić się do Poliany. Po drodze kolejny podjazd ukryty w lesie. Po zjeździe robimy sobie przerwę pod laskiem na żarcie. Kawałek dalej znowu mamy podjazd na którym skończył się asfalt. Szutrowe serpentyny w lesie z dziurami na które lepiej uważać to zaczyna być codzienność. W końcu docieramy do miejscowości Turi Remety, gdzie robimy dłuższą przerwę pod sklepem. Robimy zapasy na noc i napełniamy brzuchy. Po wszystkich dzisiejszych podjazdach zjeżdżamy na wysokość poniżej 200 m.
Teraz czas na wyzwanie wyjazdu! W planie jest wjechanie rowerem na Połoninę Równą i nocleg na niej. Trochę późno dotarliśmy do miejsca startu na podjazd, więc nieciekawie się zapowiada godzina jego ukończenia. Poza tym mamy już w nogach 100km po górach na obładowanych rowerach. Będzie ciekawie... Na początek jedziemy drogą w kierunku Turychky, która wznosi się bardzo powoli, ale pierwsze 100 m w górę za nami. Prawdziwy podjazd zaczyna się przy skręcie na Lipowiec. Gorzej że tak jak przystało na ukraińskie drogi zaraz kończy się asfalt, a zaczyna istna masakra po kamienistej drodze. Obładowany rower na slikach + luźne kamienie + spore nachylenie daje wybuchową mieszankę, która potrafi człowieka wykończyć. W ten sposób wspięliśmy się z 300 m w górę, ale mieliśmy już serdecznie dość. Jadąc taką drogą to do północy byśmy tam nie wyjechali o ile w ogóle starczyłoby nam siły. Na szczęście tuż przed Lipowcem zaczyna się oczekiwana od dołu droga po betonowych płytach, która według moich informacji prowadzi na sam szczyt połoniny. Jedzie się po tym zdecydowanie lepiej, nawet mimo tego że nachylenia często są większe niż wcześniej. Wyjeżdżamy z Lipowca będąc na wysokości niecałych 700m- jeszcze spory kawał do góry przed nami. Teraz zdobywanie wysokości zaczyna iść jakby szybciej. Zaczynają się serpentyny w lesie i nareszcie na wysokości około 1100 m wyjeżdżamy powyżej granicy lasu. Widoki świetne, ale nie ma czasu ich podziwiać, bo musimy przed zmrokiem wjechać na szczyt, a słońce już co raz niżej. Kawałek dalej co ciekawe spotykamy Ukraińca na rowerze który właśnie zjeżdża z góry! Słońce zaczyna się chować, ale widnokrąg jest na tyle jasny że bez problemu wszystko widać. Do tej pory jechaliśmy z Funflem podobnym tempem, ale zaczyna mnie odcinać, więc ucieka mi trochę do przodu. Moja wina bo w trakcie podjazdu praktycznie nie uzupełniałem kalorii i skończyła się energia. Z tego powodu ostatnie kilkadziesiąt minut jazdy już na niezłej bombie - tutaj już jechałem samą głową, bo nogi mi odcięło;) No i wlecze się ta ostatnia część potwornie. W końcu koło 21:20 melduję się na górze gdzie już czeka Piotrek.  Już chwilę po zachodzie, ale jest jeszcze dość widno (na Ukrainie jest godzina później więc mamy 22:20).
Połonina Równa zdobyta! 1482 m z przewyższeniem sięgającym niemal 1300m. To na obładowanym rowerze i ze sporą ilością kilometrów i górek w nogach. To był jeden z najtrudniejszych podjazdów jakie miałem okazję przejechać, dlatego na górze myślę tylko o rozbiciu namiotu i zjedzeniu czegoś, chociaż z wysiłku mam raczej kiepski apetyt. Zresztą ilość przewyższeń mówi sama za siebie. Rozbijamy się w zagłębieniu ruin które znajdują się na szczycie, ponieważ są tam pozostałości radzieckiej bazy rakietowej. To do niej była doprowadzona ta droga którą podjeżdżaliśmy.
Zasypiamy wykończony, ale usatysfakcjonowany:) 



Zbieramy się po noclegu u Vasyla
Zbieramy się po noclegu u Vasyla © azbest87

Na stacji w Siankach
Na stacji w Siankach © azbest87

Ostatni odcinek dobrego asfaltu
Ostatni odcinek dobrego asfaltu © azbest87

Na przełęczy Użockiej
Na przełęczy Użockiej © azbest87

Kontrola wojskowa na przełęczy
Kontrola wojskowa na przełęczy © azbest87

Punkt widokowy kawałek za przełęczą
Punkt widokowy kawałek za przełęczą © azbest87

Chwila przerwy na serpentynach na podziwianie widoków
Chwila przerwy na serpentynach na podziwianie widoków © azbest87

Sielski wiejski krajobraz
Sielski wiejski krajobraz © azbest87

W Użoku
W Użoku © azbest87

Gówna droga a tu krowy na środku
Gówna droga a tu krowy na środku © azbest87

To podobno droga wojewódzka czy coś w tym stylu
To podobno droga wojewódzka czy coś w tym stylu © azbest87

Już prawie kolejna przełęcz za nami (około 900m)
Już prawie kolejna przełęcz za nami (około 900m) © azbest87

Widoczek z przełęczy
Widoczek z przełęczy © azbest87

Karpaty
Karpaty © azbest87

Po tej drodze trzeba zjechać do jakiejkolwiek cywilizacji
Po tej drodze trzeba zjechać do jakiejkolwiek cywilizacji © azbest87

Nieśmiało pojawiają się resztki asfaltu
Nieśmiało pojawiają się resztki asfaltu © azbest87

Przerwa na żarcie
Przerwa na żarcie © azbest87

Przez te górki przejechaliśmy
Przez te górki przejechaliśmy © azbest87

Wyjazd z Lipowca- taką drogą jazda już do samej góry
Wyjazd z Lipowca- taką drogą jazda już do samej góry © azbest87

Słońce zachodzi a tu jeszcze prawie godzina jazdy
Słońce zachodzi a tu jeszcze prawie godzina jazdy © azbest87

Zachód słońca nad górami
Zachód słońca nad górami © azbest87




  • DST 157.30km
  • Czas 08:17
  • VAVG 18.99km/h
  • VMAX 56.90km/h
  • Temperatura 22.0°C
  • Kalorie 5800kcal
  • Podjazdy 1800m
  • Sprzęt Kiubek
  • Aktywność Jazda na rowerze

Bieszczady Ukraińskie - dzień 1- Przemyśl - Sianki

Niedziela, 18 czerwca 2017 · dodano: 23.06.2017 | Komentarze 6

Trasa która już od dawna chodziła mi po głowie. Do tej pory zawsze wybór padał na coś innego, ale w końcu i ten plan doczekał się realizacji. Całość była przewidziana tylko na 4 dni, ale za to bardzo intensywne dni z kilkoma przysłowiowymi "wisienkami na torcie" :)
Plan z grubsza wyglądał bardzo prosto: przejechać przez ukraińskie Bieszczady, po drodze kilka wyższy przełęczy lub szczytów i wrócić do Polski przez Słowację. Żeby dowiedzieć się jak to wyglądało w realizacji i jakie realia temu towarzyszyły to już odsyłam do tej powoli powstającej relacji. 

Na dzień dobry trzeba było dojechać na dworze PKP w Rzeszowie. Tam spotykam się z Piotrkiem vel Funflem który razem ze mną jedzie w tą trasę. Pociągiem jedziemy do Przemyśla (trasę do Przemyśla zaliczyliśmy obaj tydzień wcześniej jako przetarcie przed wyjazdem). Na miejscu jesteśmy koło 9:30 i powoli ruszamy w stronę przejścia granicznego w Medyce po drodze zaliczając jeszcze sklep. Po wczorajszych deszczach już powoli znikają ślady, a pogoda powoli robi się co raz lepsza. Przejazd przez przejście graniczne idzie dość sprawnie. Po naszej stronie jest osobna kolejka dla obywateli UE w której nie było nikogo:) a po ukraińskiej stronie było przed nami ze 2 osoby. Kilkanaście minut i już byliśmy na Ukrainie. Ruszamy na wschód ładnym asfaltem idącym do Lwowa, który powstał na potrzeby Euro 2012. Po drodze dość długi korek, ale nie do przejścia tylko policja ukraińska sprawdza wszystkie auta po kolei jadące w stronę przejścia. Po niewielkich góreczkach dojeżdżamy do Mościsk, gdzie nasza trasa odbija na południe. Tutaj spodziewałem się że jakość nawierzchni ulegnie pogorszeniu, ale nawet mimo dość sporej ilości dziur było całkiem znośnie do jazdy. Dojeżdżamy do Sambiru i robimy przerwę na uzupełnienie kalorii. O dziwo spotykamy tam ukraińskiego kolarza na MTB który ze sporym plecakiem jedzie z Lwowa w stronę Ustrzyk Dolnych. Podczepiamy się pod niego na prawie całym odcinku do Starego Sambiru, a tam nasze drogi się rozchodzą. Nasza droga natomiast wchodzi między karpackie wzgórza. Powoli nabieramy wysokości jadąc doliną rzeki. Zaczynają się większe podjazdy. Po drodze dopadła nas jeszcze burza, więc musieliśmy przeczekać na przystanku. Ten czas wykorzystaliśmy na ugotowanie zupki chińskiej. W Turce szukamy jakiegoś otwartego jeszcze sklepu i nawet się nam to udaje. Zaopatrzeni w prowiant i wodę ruszamy dalej na południe. Już ponad 120 km na liczniku, a tu mamy 4-kilometrowy podjazd z którego zaczynają się co raz ładniejsze widoki na Bieszczady. Co ciekawe od Sambiru jedziemy cały czas nowym asfaltem! Tego się nie spodziewałem! Po zaliczeniu podjazd okazuje się że zjazdu nie ma;) Droga wiedzie przez kolejne kilkadziesiąt kilometrów szczytami wznosząc się co raz wyżej z krótkimi odcinkami w dół. Cały czas mamy widoki na wszystkie okoliczne szczyty łącznie z polskimi Bieszczadami (było widać Halicz oraz Kińczyk Bukowski). W takich to okolicznościach przyrody dojeżdżamy do Sianek, czyli miejscowości do której po polskiej stronie można dojść idąc szlakiem do źródeł Sanu. Zaczynamy poszukiwania noclegu. W sumie było mnóstwo miejsc gdzie można by się rozbić na dziko, ale zaczęliśmy jechać drogą w dół przez Sianki. Przed nami stado krów wracające z pastwiska- co kawałek krowy odbijają same do swoich domów;) Zagaduje nas jeden z lokalnych i po wymianie paru zdań już mamy zapewniony noclegu u niego na ogródku. To był Vasyl:) Dostajemy ciepłą herbatę i małą przekąskę w postaci kotlecików z chlebem. Posłużyła nam ona raczej jako zakąska do przyniesionego przez Vasyla samogonu:P Vasyl był bardzo fajnym gościem z którym spędziliśmy pewnie ze 2 godziny zanim udaliśmy się do namiotów. Zresztą on też w środku nocy miał jechać z rodziną na wakacje nad Morze Czarne. Na koniec jeszcze napełnianie żołądków i spać.

Trasa bez odcinka na dworzec:

Droga w stronę Lwowa
Droga w stronę Lwowa © azbest87

Cerkiew w Mościskach
Cerkiew w Mościskach © azbest87

Kirkut przy drodze
Kirkut przy drodze © azbest87

Tory które prowadzą w Bieszczady
Tory które prowadzą w Bieszczady © azbest87

Kolejna cerkiew spotkana gdzieś po drodze
Kolejna cerkiew spotkana gdzieś po drodze © azbest87

Uzupełnianie zapasów wody
Uzupełnianie zapasów wody © azbest87

Zaczynają się co raz większe górki
Zaczynają się co raz większe górki © azbest87

O dziwo cały czas dobry asfalt
O dziwo cały czas dobry asfalt © azbest87

Dopadła nas burza- trzeba było przeczekać na przystanku
Dopadła nas burza- trzeba było przeczekać na przystanku © azbest87

Krajobraz po burzy
Krajobraz po burzy © azbest87

Karpaty ukraińskie
Karpaty ukraińskie © azbest87

Droga cały czas szła tymi szczytami
Droga cały czas szła tymi szczytami © azbest87

Za mną w tle widać polskie Bieszczady
Za mną w tle widać polskie Bieszczady © azbest87

Górki do zaliczenia na jutro:)
Górki do zaliczenia na jutro:) © azbest87




  • DST 169.20km
  • Teren 3.00km
  • Czas 07:10
  • VAVG 23.61km/h
  • VMAX 67.00km/h
  • Temperatura 19.0°C
  • Kalorie 3800kcal
  • Podjazdy 2010m
  • Sprzęt FORT
  • Aktywność Jazda na rowerze

Przemyśl

Niedziela, 11 czerwca 2017 · dodano: 11.06.2017 | Komentarze 0

Po głowie chodziła mi jakaś dłuższa trasa i w końcu padło na Przemyśl. Co prawda nie miałem całego dnia na jazdę, bo popołudniu musiałem wrócić, ale przy wczesnej pobudce wystarczyło żeby obskoczyć w obie strony. Dlatego wyjazd paręnaście minut po 7. Niestety pogoda zaskoczyła mnie nie miło- mokro i tylko 16 stopni. Zapowiadało się trochę lepiej, a tak to trafiłem na najbrzydszy dzień w tym tygodniu. Pod trasę postanowił się podłączyć jeszcze Funfell, więc spotykamy się w Tyczynie i dalej jedziemy już razem. Po rozgrzewce temperatura bardzo nie przeszkadza, a nawet bym powiedział że miło chłodzi. Słońce nie dopieka, więc człowieka tak nie suszy- ogólnie dość dobrze się jechało przy tej pogodzie. Szkoda tylko widoków, które w słoneczne dni są niewątpliwie dużo lepsze na tej trasie.
Droga do Przemyśla od początku szła dość gładko mimo, że miałem postanowienie nie narzucać zbyt wysokiego tempa. Do celu docieramy w 3 godziny ze średnią ponad 27 chociaż po drodze było sporo mniejszych górek i dwa większe podjazdy. Nie spodziewałem się takiego tempa. Drastycznie ta średnia spada podczas plątania się po mieście, pobieżnego zwiedzania i szukania czegoś do żarcia. Z racji że była dopiero 11 w niedzielę to prawie wszystkie knajpki pozamykane, więc ciężko było znaleźć coś konkretnego na obiad. Swoją drogą w Rzeszowie coś takiego byłoby nie do pomyślenia. W końcu łapiemy się na kebaba przy dworcu i robimy chwilę przerwy.
Przed 12 w końcu ruszamy i na początek podjazd serpentyną na północ. W górnej część siadam na koło skutera który mnie zaczął wyprzedzać, ale już pod szczytem odpuszczam sobie po kierowca zaczął się denerwować;)
W Żurawicy odbijamy na Pruchnik i zaczyna się powolna męka. Ruszył się wiatr z zachodu i wieje nam w twarz, do tego dystans robi już swoje zaczynamy czuć zmęczenie. Jakoś dojechaliśmy do Pruchnika, gdzie postanawiamy się rozdzielić- Funfell jedzie na Kańczugę po mniejszych górkach, a jak tak jak planowałem na Świebodną. Tam zaczyna się podjazd który wysysa ze mnie siłę. Jadę niczym emeryt, ale jakoś w końcu doczołgałem się na szczyt. Nawet weszła 15% ściana pod koniec, ale tu już musiałem zastosować technikę węża;) Zjazd i znowu ścianka w górę i reszta zjazdu do Widaczowa. Górka w Jaworniku wchodzi trochę lepiej- tak jakbym zaczął odzyskiwać siły. Po zjechaniu z serpentyn w Szklarach tempo mi wyraźnie wzrosło i tak doleciałem do Tyczyna. Tutaj nagle zaatakował mnie głód i znowu zaczęło mnie odcinać, ale już niedaleko do domu, więc tylko batonik na głód i przez kładkę do Boguchwały. W drodze powrotnej prędkość znacznie poniżej oczekiwań, no ale cóż..
Ze dwa lata już nie robiłem takich dystansów i sporo sił to kosztował, ale jak zwykle jest satysfakcja:)


Jakieś tam foty z komórki:
Panorama rynku w Przemyślu
Panorama rynku w Przemyślu © azbest87

Wieża zegarowa czyli muzeum dzwonów i fajek
Wieża zegarowa czyli muzeum dzwonów i fajek © azbest87

Pod zamkiem w Przemyślu
Pod zamkiem w Przemyślu © azbest87




  • DST 76.80km
  • Czas 03:11
  • VAVG 24.13km/h
  • VMAX 77.80km/h
  • Temperatura 20.0°C
  • Kalorie 2100kcal
  • Podjazdy 1380m
  • Sprzęt FORT
  • Aktywność Jazda na rowerze

Sobotnie góreczki

Sobota, 27 maja 2017 · dodano: 28.05.2017 | Komentarze 0

Dzisiaj mimo że noga nie najlepsza to postanowiłem powalczyć trochę z górkami w okolicy. Parę ich udało się objechać, ale muszę przyznać że wracałem już trochę zmęczony. Chociaż po 5 podjeździe myślałem że to już ostatni, a później wszedł jeszcze jedne i jeszcze jeden;) W końcu dzisiaj dało się pojeździć na krótko i pojawiła się porządna kolarska opalenizna;) Przyjemny dzień na rower i nawet z górek przed Domaradzem było widać Cergową.